Özlüyorum pembelerimi,bahçemi,çocuklarımı.Umarım adıyla yaşar''SEVGİ BAHÇESİ''.Dalga dalga yayılır sevgi seli.Toprağa dokunan eller bırakmaz onu bir daha,sever korur yaşadığı sürece.Üretmenin zevkini yaşar ,gurur duyarlar ürettikleriyle minik eller.
Kocaman beton yığınlarının arasında yeşilin farkına varırlar.Yeter artık yok etmeyin toprağımı ,nefes almama izin verin diyebilirler.
Dalından kopardıkları bir domates,salatalık,iki sap maydanozla ya da kendiliğinden yetişivermiş bir dal semizotu ile yapılmış salatanın tadını alan çocuklarım vazgeçerler mi bahçemizden.Hayır hayır olar da özlerler benim gibi iki günde...
Hepinizi çok seviyorum.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder